Het innerlijke
kind is een deel
van jou wat jouw
basis vormt. Het
innerlijke kind
heeft dingen
geleerd van
ouders maar ook
vanuit zichzelf
door de dingen
die het heeft
meegemaakt. Elke
ontwikkeling in
de kindertijd is
heel belangrijk
maar ook een
tijd waar veel
blokkades
vormen.
Deze blokkades
ontstaan omdat
jij als kind er
misschien alleen
voor hebt
gestaan als het
ging om jouw
emotionele
ontwikkeling.
Misschien heb je
hele vervelende
dingen
meegemaakt en
zelfs grote en
kleine trauma's.
Was er
ondersteuning?
Hoe gingen jouw
ouders hier mee
om?
De kans dat je
van je ouders
dingen hebt
gekopieerd die
eigenlijk niet
goed voor je
zijn of dat jouw
ouders niet de
ondersteuning
konden bieden
die je nodig had
is groot. Zelfs
in deze tijd is
het nog steeds
de norm dat we
kinderen lekker
laten spelen,
dat ze wel over
dingen heen
groeien, het
zelf moeten
oplossen,
kinderen niet
alles vertelt
wordt, kinderen
niet overal bij
betrokken
worden, emoties
onbedoeld
onderdrukt
worden, ouders
niet bewust
waren van de
patronen die ze
doorgaven of
ouders juist
heel onbewust in
het leven staan.
Terwijl wel in
een tijd leven
waar ouders
steeds bewuster
worden en dit
misschien ook
wel in de
opvoeding nodig
hebben gehad. Ik
geloof zelf in
een opvoeding in
harmonie met het
leven dat op je
pad komt. Vanuit
een goed balans
en vertrouwen.
Er gebeurt
altijd wel iets
in het leven wat
je niet had
verwacht, waar
je niet op
voorbereid was,
wat je uit het
veld slaat en
wat pijnlijk is.
Het gaat er niet
altijd over wat
je meemaakt maar
hoe je er mee
omgaat. Dat is
de boodschap die
we aan kinderen
mee willen
geven!
Door zelf terug
te gaan naar
jouw jeugd en
het innerlijke
kind te helen
(zo noem je dat)
leer je kracht
te halen uit
jouw jeugd. Het
gebeurt heel
vaak dat we niet
dezelfde fouten
willen maken als
onze ouders en
vervolgens dan
toch die
herhalen op ons
pad komt. Het
gaat erom dat we
ouders kunnen
vergeven en
ouders leren
begrijpen in de
opvoeding. Door
naar je eigen
pijn en verdriet
te kijken en
jezelf te helen
kun je leren
jouw ouders te
vergeven. Voor
sommige mensen
is dit een lange
reis omdat de
pijn intens
groot is. Ook
deze mensen gun
in deze heling
omdat je waard
bent. Maar over
het algemeen
gaat het om
kleine trauma's.
Ze noemen het
wel eens 'jouw
eigen rugzak'
opruimen. Dat
wat je niet meer
draagt kun je je
kinderen niet
meegeven. Voor
mij is dat niet
helemaal de
waarheid. We
kunnen nooit
voorspellen wat
er in de
toekomst
allemaal met
onze kinderen
gaat gebeuren.
Wat we wel
kunnen
voorspellen is
hoe we onze
kinderen leren
hier mee om te
gaan. Om niet
alleen stevig in
hun schoenen te
staan maar ook
de zenmeesters
te blijven die
ze van nature al
zijn. Kinderen
dragen de
toekomst, laten
wij hun leren te
vergeven en
helen wat onze
voorouders ons
hebben
overgedragen.
Het zit al in
hun, wij kunnen
dit stuk ook
helen en daarin
een grote rol
spelen zodat ze
zich gehoord
voelen in de
opvoeding.
Meer over mijn
werk en over
mijzelf?
Klik
hier
|